'Toekomstmuziek'                                                                                                                        
Gedachte bij het gedichtje'over muziek gesproken' (op de pagina 'leuk verpakt')

Mijn gedichtje 'Over muziek gesproken' waarin staat dat woorden eigenlijk overbodig zijn verteld dat muziek voor zich spreekt.
Woorden vullen het vaak mooi aan, maar soms is muziek alléén genoeg om iets heel moois te voelen.Het kan je even helemaal meenemen en in
vervoering brengen. Het kan er voor zorgen dat je gedachten liefdevoller worden, omdat muziek 'dat' net weer even in je wakker kan maken.
Muziek haalt mij uit het negatieve en kan me van het ene in het andere moment zomaar weer in het positieve helpen. 
Het maakt mijn gedachten liever.  Het maakt net 'dat geestelijke begrijpen' weer even wakker. Door dat ik er even in weg kan vluchten maakt het ruimte in mijn hoofd. Ruimt automatisch mijn negatieve gedachten op en maakt plaats voor nieuwe.

                                                                                                ' Onze nieuwe generatie'

Onze kinderen, onze nieuwe generatie, gaan óns vóór! Zij zullen 'ons' laten zien wat hun bedoeling is met dit leven.

Wij hebben ze zelf op de wereld gezet en geven ze mee wat wij denken dat ze nodig hebben voor de toekomst. Het is aan hun die toekomst weer opnieuw te creëren.Kinderen (en wij zelf ook) zijn één geworden door het delen van twee mensen, completer, meer samen, twee in één, een soort van tweeling in je eentje. Ze zullen ons voorbij moeten om te kunnen doorontwikkelen waar wij ophouden. Zo draaien de rollen om en zullen ze ons laten zien wat ze van ons geleerd én niet geleerd hebben, want een slecht voorbeeld is ook een voorbeeld van hoe het 'niet' moet.
Zelf vind ik het erg leuk (soms ook confronterend) om naar mijn eigen dochters te kijken, vooral naar wat ze anders doen en waarom.
Ik herken natuurlijk veel eigenschappen in allebei en door via hen naar mezelf te kijken heb ik veel meer inzicht in mezelf gekregen. Ik leer andersom ook weer zoveel van ze, zoals ik een voorbeeld probeer te zijn, zijn ze misschien wel net zo vaak mijn voorbeeld.

Het is aan ons veel met ze te delen, vooral ook door veel te praten, veel van ons zelf te laten zien en open te zijn over onze gevoelens. Zo zullen ze eerder op het moment van bewust worden zijn en dus eerder de kans krijgen balans te vinden. Ze zullen eerder op de top van hun berg zijn waar ze de kans krijgen het ego los te laten en berg af kunnen met wat ze geleerd hebben.Heb je er wel eens over nagedacht dat de top van de berg altijd in het midden zit? Op de top ben je dus niet alleen bovenaan, maar ook op de helft! De plek waar je balans kunt vinden om er vervolgens iets mee te kunnen doen! Doorgeven wat we zelf geleerd hebben zodat we die volgende generatie goed op weg kunnen helpen, ze moeten tenslotte nog een tijdje. Met onze hang naar luxe en ontevredenheid in het alledaagse wordt zoveel kapot gemaakt, dat ik me weleens zorgen maak.
Gelukkig zie ik ook veel positieve veranderingen en dat geeft me toch vertrouwen, in onze kinderen, onze eigen gecreëerde nieuwe generatie.

                                                                                                 Welterusten!

                                                                                      'Durven liefhebben maakt je sterk!'

We denken vaak dat boosheid ons sterk maakt. Negatief heeft veel kracht, maar positief ook, misschien zelfs meer kracht.
Voorbij negatief komt positief! Boosheid is een oefening in zelfbeheersing. Ruzie een oefening in vergeven. Als iemand negatief is, is hij niet ontvankelijk en kan op die manier afstand nemen (zich afsluiten). Hij laat je niet toe, uit angst om lief te hebben, zoals ik het zie, uit angst om misschien gekwetst te worden? Belachelijk gemaakt te worden? Angst om te 'voelen'.
Angst om je kwetsbaar op te stellen? Eerlijk te zijn, je gevoel te delen, emotie te tonen en toe te geven? Jezelf echt te laten zien zoals je bent?
Ik zie het dus ook als een soort van zelfbescherming, ons systeem zit wat dat betreft goed in elkaar. Stapje voor stapje grenzen verkennen levert  mooie inzichten op. Je kan steeds voorbij jezelf, ook nog eens in je eigen tempo, angsten overwinnen, leren de strijd met je zelf los te laten en te berusten. We zijn tenslotte allemaal hetzelfde en zullen onszelf moeten leren accepteren zoals we zijn. Met al onze tekortkomingen die eigenlijk vaak mooier en leuker zijn dan onze kwaliteiten. Dat is nu juist die unieke 'eigenheid' die we allemaal in ons hebben!
Kwetsbaar zijn betekent niet dat je zwak bent, maar juist sterk omdat je je zwakke kant durft te laten zien! Misschien is daar wel heel veel moed voor nodig! Zo is 'toegeven' groter dan 'geven'. Toegeven is de eerste stap durven zetten naar een betere manier om samen te werken.
Zo maakt het niet meer uit wie die stap zet, als hij maar gezet word. Het is juist durven om zo te denken!
Zo is 'opgeven' een mooi woord voor loslaten, soms is dat eerder wijsheid dan zwakte.
Waar zijn we nu eigenlijk zo bang voor? Om de waarheid te spreken? Te zijn wie we zijn? Te durven bestaan? Er te mogen zijn?
Iemand durven liefhebben maakt je open, bevrijd je van een opgesloten gevoel. Durven delen! Stom toch eigenlijk dat negatief vaak makkelijker is dan positief, dat zou andersom moeten zijn!
Het is een misvatting dat liefde loslaten is. Voor liefde kiezen betekent dat je omwille van liefde los durft te laten. Het durven 'laten gebeuren'
is liefde. Volledig vertrouwen! Kwetsbaar durven zijn. 
Je niet binden is geen loslaten! Je moet iets eerst vast hebben om los te kunnen laten!
Liefde is ook geen loslaten, maar vasthouden en vrijlaten!

                                                                                        'De Orrekiedor'

Het gedicht van de Orrekiedor die in mijn tuin op de schutting staat ken ik inmiddels uit mijn hoofd.
Mijn dochter was in die tijd dat ik het voorlas aan het oefenen zonder luier te slapen. Zo liet ik haar voor ik zelf ging slapen nog een laatste keer plassen. Ik las ergens dat het belangrijk is zeker te zijn dat je kind  'wakker' plast (geloof me, een kind wakker maken dat in diepe slaap is, is echt niet makkelijk) dus de tip van een wachtwoord afspreken zodat ik zeker wist dat ze wakker was vond ik een superidee! Dat werd natuurlijk  het woord 'Orrekiedor'! Haar te vragen naar het wachtwoord dat we al eerder op de dag hadden afgesproken werkte perfect!
De herinnering aan die momenten en hoe schattig het eigenlijk was als ze met haar slaperige koppie de naam 'Orrekiedor' noemde laten me nog regelmatig glimlachen. Zo is die Orrekiedor belangrijk geworden en wordt zelfs steeds belangrijker!
Op de school waar ik als vrijwilliger werk leer ik de kinderen het gedicht aan als een soort mantra. Mijn kleinkinderen kennen het uiteraard ook al en dragen het graag voor terwijl ze boven op de tafel mogen staan. De gedachte er achter is natuurlijk dat het mij prachtig lijkt dat
zoveel mogelijk kinderen samen een gedicht kennen zodat dit een gevoel van saamhorigheid zal geven. Daar komt nog bij dat deze Orrekiedorren grote groene snorren hebben in plaats van groene vingers en zo op een speelse manier kinderen milieubewuster maken.
Ze nemen de kinderen mee in de fantasiewereld van de Orrekiedorren die hun best doen om de wereld een beetje mooier te maken door spullen die 'wij mensen' weggooien of als 'waardeloos'  zien te recyclen.
Er zijn binnenkort zelfs twaalf prachtige echte Orrekiedorren van keramiek, gemaakt door mijn moeder Tiny Ringelberg.
Ze worden prachtig! Het zijn echte kunstwerkjes geworden kan ik alvast vertellen.
Zij heeft ze een echte persoonlijkheid gegeven en zo verteld iedere Orrekiedor zijn of haar eigen verhaal.
Hopelijk inspireren ze de kinderen (en ons )om milieubewuster te leven en 'anders' te kijken naar de dingen die wij vanzelfsprekend vinden.
Het gedicht blijft natuurlijk belangrijk, want het kan zelfs als een soort meditatie-oefening gebruikt worden door het steeds te herhalen, 
alleen of samen. Op veel verschillende manieren een goede oefening! 
De kinderen vinden het ook nog eens heel erg leuk! Daar gaat het tenslotte om!